Een veel door Verdi gebruikte techniek is de afwisseling van hoofdscènes met andere - die de luisteraar de mogelijkheid geven zich tijdelijk te ontspannen. Deze momenten worden vaak ingevuld door het koor (zoals het beroemde Rataplan in La forza del destino). In Il trovatore gaat het soldatenkoor vooraf aan de scène waarin de zigeunervrouw Azucena wordt gevangengenomen door de mannen van graaf Luna. De soldaten staan op het punt om het fort van Castellor aan te vallen, waar Manrico (de troubadour) en Leonora samen met vele andere rebellen hun toevlucht hebben genomen. Het rustig klinkende koor staat in scherp contrast met de volgende scène, waarin Ferrando, de loyale schildknaap van graaf Luna, de oude zigeunervrouw herkent. De herkenning markeert het begin van nare ontwikkelingen voor alle protagonisten van het drama.